Lille Lise har förlorat sin kamp mot lymphedema, i onsdags kom vätska utifrån hennes bakben, men hon va glad och busig som alltid. på torsdagskvällen va hennes ben riktigt svullen igen och hon ville inte gå på den mer. Mitt i natten såg det lite bättre ut men nej på morgonen hade hon feber och åkte jag till djursjukhuset med henne. Hon fick antibiotika, morfin och droppar, men det hjälpte inget mer, på andra morgonen har benet svullnat ändå mer och måste vi ta den jobbigaste beslut man måste ta som hundägare. Hon ligger nu tillsammans med varan gamla hundarna begravt i varan Applegård. Det är tråkigt att hon fick inte leva längre. Jobbigt är också att man lär sig nu att dom vet nu hur dom ska ta hand om en djur som drabbas av lymphedema, där finns nu en medicin som dom kan få, och dom ska inte äta kött. Jag vet inte om det skulle ha hjälpt våran Lise om hon hade svullnaden i fyra ben och lite på mågen, men det skulle hade hjälpt kanske lite.
Onze kleine Lise is niet meer, ze heeft haar gevecht tegen het lymphe oedeem verloren. Plotseling is er iets vocht uit haar beentje wat het meest gezwollen was gekomen. Hier had ze geen last van, was vrolijk als altijd en ook de volgende morgen geen bijzonderheden. Helaas aan het einde van de dag zag het er anders uit, haar beentje was weer dik en ze had er last van en wilde er niet of nauwelijks op lopen. S’nachts leek er verbetering te komen maar helaas smorgens had ze koorts en wilde ze niet op haar achterpootjes staan. Bij het dierenziekenhuis aangekomen wilde we haar toch nog een kans geven aangezien die 50% was. Helaas was haar toestand de volgende morgen niet verbeterd en haar pootje nog meer gezwollen, we hebben dan ook de zware beslissing genomen haar dit lijden verder te besparen. Moeilijk is het altijd om een hond in te laten slapen maar een pup van 6 maanden voelt erg oneerlijk, zeker als je nu hoort dat er uit een onderzoek is gebleken dat er medicijnen zijn (niet in Zweden verkrijgbaar overigens maar daar wordt nu aan gewerkt) en dat ze absoluut geen vlees had mogen krijgen dus een voer moeten hebben op zalmbasis. We zijn blij dat ze niet meer hoeft te lijden maar oef het valt niet mee.
Lieve mensen,
Met tranen in mijn ogen lees ik jullie verdrietige berichtje over Lise. Nog steeds log ik af en toe in om even wat over julie en haar te lezen…maar dit had ik nooit verwacht…Inderdaad hoeft ze nu niet meer te lijden maar wat een gemis zal het voor jullie zijn. Temeer omdat jullie door het oedeem zo intensief met haar bezig zijn geweest. Ik wens jullie veel sterkte en ik hoop dat jullie dit met toekomstige nestjes ook nooit meer hoeven meemaken!
Heel veel liefs uit Nederland van Astrid Koene
GillaGilla